Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Οταν η φιλοδοξία είναι μεγαλύτερη από το σχέδιο....

Μήνες τώρα η κυβέρνηση συζητά το φορολογικό νομοσχέδιο. Διαπραγματεύσεις με την τρόικα, διαπραγματεύσεις με τους κυβερνητικούς εταίρους. Φήμες που διασπείρουν τρόμο στους πολίτες....
Το φορολογικό νομοσχέδιο υποτίθεται ότι ήταν από τα ουσιώδη της συζήτησης και προϋπόθεση για να εκταμιευτεί η δόση.
Μετά το Eurogroup η κυβέρνηση επανέρχεται και υπό την πίεση των εταίρων της -οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν ήδη συμφωνήσει- υπαναχωρεί και επανεξετάζει σημεία στο φορολογικό νομοσχέδιο.

Ο Σαμαράς εκφωνεί ενα "δακρύβρεκτο πανηγυρικό" για να μας πληροφορίσει ότι είναι στο πλευρό της μεσαίας τάξης -όπως γίνεται πάντα όταν ένα είδος τελεί υπό εξαφάνιση. Στο μεταξύ τα προβλήματα αθροίζονται, η υλοποίηση των μέτρων που προβλέπει το μνημόνιο σκοντάφτουν σε ανυπέρβλητα εμπόδια και οι αντιδράσεις στο κοινωνικό μέτωπο διευρύνονται καθημερινά.

Είναι μέγιστη αποτυχία για την κυβερνηση και μεγάλο πλήγμα για την αξιοπιστία της το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκαν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης αδυνατώντας να συμφωνήσουν σε ένα δίκαιο φορολογικό νομοσχέδιο που να μην πλήττει και πάλι μισθωτούς και συνταξιούχους.

Όμως, όλο αυτό μας κάνει να αναρωτιόμαστε. Τι οδήγησε τη χώρα σε αυτό το σημείο; Μήπως η φιλοδοξία ενός που ήθελε να γίνει οπωσδήποτε πρωθυπουργός; Που δεν μπορούσε να περιμένει γιατί φοβόταν ότι η καρέκλα του έτριζε; Μήπως η φιλοδοξία κάποιων άλλων να δουν τους εαυτούς τους αρχηγούς κόμματος εξουσίας ή έστω συνιστώσα εξουσίας;
Η φιλοδοξία στην πολιτική είναι απόλυτα θεμιτή αρκεί να μην είναι μεγαλύτερη από το σχέδιο που έχει κατά νου ο φέρων αυτή. Διαφορετικά όταν κατορθώσεις να φτάσεις το στόχο διαπιστώνεις ότι δεν μπορεί υπάρξει συνέχεια και καταδικάζεσαι στο κενό...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια που περιέχουν υβριστικές λέξεις και εκφράσεις θα αποσύρονται. Παρακαλούμε να αφήνεται τις θέσεις και τις απόψεις σας, αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς και υβρεις.